Bij de valse Italianen van Pane e Formaggio kun je een koffietje drinken, gezeten aan een tafeltje. Chiquere Vancouverianen laten zich er graag op zondagmorgen zien, het is de "Pain perdu" van Vancouver.
Dit jaar heb ik mij opnieuw ingeschreven aan het Emily Carr institute, deze keer voor een les "creatief architectuurtekenen" bij een bekende Canadese architect. De gerenommeerde Canadese architect lijkt, tout crache, op Schwarz, de bevriende geleerde die Graaf Rommelgem komt opzoeken in "De bezoeker uit de oertijd", het Robbedoes en Kwabbernoot album.
Een Canadees trio met pianist Brad Turner stond het New Yorkse duo Mark Sherman en Joe Magnarelli bij op 28 september in de Jazzclub "The Cellar". Brad Turner is een fenomenaal goeie pianist. Op deze tekening lijkt hij vooral op Engelbert van Smallhausen van bij Herr Flick in allo allo, vind ik.
Vanuit de lunch-lounge van het Forestry gebouw hebben we zicht op de Straat van Georgia. Het gebouw dat je ziet heeft echt zo een opvallende witte kroonlijst, die in de 2de tekening beter weergegeven is. De bergen in de verte zijn Vancouver Island. Het strand dat verborgen is achter de bomen is Wreck Beach, waar kleding "optional" is. 't Is er zalig zwemmen.
Begin september ben ik verhuisd. Mijn nieuwe woonst is een mooi oud gebouw op 14th Ave bij Granville. Er staat een vreemde lamp in de kamer die aan of uit gaat als je eraan schudt. Ik heb mijn etagere meegenomen, op het keukenkastje gezet, en er vanalles aangehangen. Op 14th Ave staat er een raar gebouw met koepeltjes, torentjes en balkonnetjes. Ik zal het eens beter moeten tekenen in een volgende poging.
Vanaf Jericho beach zie je, aan de andere kant van de baai, downtown Vancouver, en links, even groot als downtown, Stanley park. Onmiddellijk achter Vancouver rijzen bergen waar in 2010 een deel van de winterspelen gehouden wordt.